امروز به لطف بارون هوای دلپذیری تو تهران داریم. از اون روزهایی که آدم دلش میخواد یه جاده باشه و سکوت و تا جایی که بتونی راه بری و رویا ببافی. راستی که سرزمین رویا چقدر زیبا و خواستنی هست. همه اشیاء و آدم ها رو به میل خودت میچینی. همه رفتاری دارن که تو دلت میخواد و هر چیزی سر جای خودش هست. هیچی بر خلاف میل و اراده ات نیست و ... اووووووه چقدر خوبه که این سرزمین خیال وجود داره.
خب بهتره از سرزمین خیال به دنیای واقعی با همه خشونت و بی رحمی که داره بیام. یه سال دیگه هم گذشت با همه خوشی ها و سختی هاش. امسال روزهای شلوغ و سختی داشتم. به جز درس و مشق دو سه تا کتاب بیشتر نخوندم که بسی باعث تاسف هست. دلم میخواد تو سال آینده هر چی فکر منفی هست رو دور بریزم و فقط درلحظه زندگی کنم کسی چه میدونه که سال دیگه این موقع کجا هستم. یه چند کلمه ای هم با ارباب بزرگ صحبت کنم. ارباب جان قول بده که تو سال جدید همه اطرافیانم سلامت باشن و کارشون به دوا درمون نکشه. یه کمی هم از گوشه چشم این بنده حقیر رو نگاه کن و یه اپسیلون از دریای آرامشی رو که داری برام بفرست. ارباب جان میبینی چه بنده قانعی هستم من.
برای همه آرزوی بهاری خجسته و روزهایی روشن و آینده ای پرامید آرزو میکنم.
بهارت مباررررررررررررررررررک پیشاپیش
امیدوارم سال جدید همون طوری باشه که تو دلت میخواد. بی کم و کاست... الهی آمین