حکمت یا توجیه؟

حدود 6-5 سالی میشه تو شبکه‌های اجتماعی و داستان‌های کوتاه به این موضوع برمیخوریم که هر اتفاقی که تو زندگی آدم‌ها می‌افته حتما دلیلی داره. بیخودی کسی سر راه ما سبز نمیشه حتما درسی تو این ماجراها هست و ... . تکرار شدن بیش از حد این موضوع منو به این فکر انداخته که احتمالا این نویسنده‌های محترم از این رویداد زندگی یه درس فراموش نشدنی گرفتن و چون به اون ایده‌آلی که تو ذهنشون بوده نرسیدن شروع کردن به رویاپردازی. جمله‌های زیبا و شیک و پیک گفتن و الان هم که به مدد صفحه‌های اجتماعی کلی از این کلمات و حکایات قصار دست به دست میشه. این جریان شبیه فیلم فارسی‌های دهه چهل و پنجاه و سریال‌های ترکی امروزه می‌مونه که آدم‌ها فقط تو این قصه‌ها به آرمان‌های دست نیافتنی خودشون می‌رسن. اما واقعیت یه جور دیگه ورق می‌خوره. از جمله‌های قصار خودم: "ارباب بزرگ انسان را آفرید و انسان توجیه را"

_____________________________________________

پ.ن: البته این رو بگم که اگه این خیال‌پردازی‌ها نبود انگیزه زندگی کم می‌شد